Bardzo często w kancelarii ksiądz może dowiedzieć się, że nie zna
się na teologii i na szafowaniu sakramentów, gdyż przychodzący prosić,
a niejednokrotnie wręcz żądać, chrztu dla swojego dziecka, pouczają go
kogo oni mogą sobie wybrać na chrzestnego. Trzeba jasno zauważyć,
że wystarczy jedynie sięgnąć do Kodeksu Prawa Kanonicznego, który
jasno precyzuje kto może być rodzicem chrzestnym. Trzeba też
przypomnieć, że prawo kanoniczne obowiązuje nie tylko księdza, ale
wszystkich wierzących, a więc również tych, którzy o chrzest
przychodzą prosić. A więc kto może pełnić tę zaszczytną funkcję
chrzestnego?
Przyjmujący chrzest powinien mieć, jeśli to możliwe, chrzestnego.
Ma on (…) dziecko wraz z rodzicami przedstawić do chrztu oraz
pomagać, żeby ochrzczony prowadził życie chrześcijańskie
odpowiadające przyjętemu sakramentowi i wypełniał wiernie złączone z
nim obowiązki (Kan. 872).
Zauważmy że prawo wymaga przynajmniej jednego chrzestnego.
Nie trzeba się więc tłumaczyć, że musi być np. brat bo nie ma nikogo
drugiego, kogo można o to poprosić. Warto zauważyć, że nie musi to
być ktoś z rodziny (Należy wybrać jednego tylko chrzestnego lub
chrzestną, albo dwoje chrzestnych (Kan. 873)). Podkreślone również
tutaj zostają obowiązki chrzestnego. Oczywiście, aby pomóc w rozwoju
w wierze dziecku najlepiej jest czynić to poprzez przykład własnego
życia wiarą (modlitwa i udział w sakramentach). Zauważmy też, że
niedopuszczalne jest również, aby chrzestny był jedynie wpisany w
księgę, a w czasie chrztu był nieobecny.
Do przyjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto:

1. jest wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego
   rodziców, albo przez tego, kto ich zastępuje, a gdy tych nie ma,
   przez proboszcza lub szafarza chrztu, i posiada wymagane do tego
   kwalifikacje oraz intencję pełnienia tego zadania;
2. ukończył 16 lat, chyba, że biskup diecezjalny określił inny wiek
   albo proboszcz lub szafarz jest zdania, że słuszna przyczyna zaleca
   dopuszczenie wyjątku;
   3.jest katolikiem, bierzmowanym i przyjął już sakrament
   Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i
   odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić;
   4.jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej, zgodnie z prawem
   wymierzonej lub deklarowanej;
   5.nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest (Kan. 874).
   Myślę, że największy problem pojawia się z drugą częścią odnośnie
   punktu 3. Co to znaczy: prowadzi życie zgodne z wiarą i
   odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić. Bardzo ważne jest tutaj
   świadectwo swojej wiary, którą dany kandydat składa. Oczywiście
   chodzi o fakt jego uczciwości do Bożych przykazań: niedzielna i
   świąteczna Eucharystia, przyjmowane sakramenty oraz życie
   zgodne z nauczaniem Chrystusa na co dzień. Kandydaci na
   chrzestnych winni przynieść ze swojej parafii zaświadczenie od
   swojego duszpasterza, że taką funkcję mogą pełnić (a nie
   zaświadczenie, że byli bierzmowani).
   Warto więc, zapytać się samych siebie, czy dla mnie sakrament chrztu
   dla mojego dziecka jest naprawdę czymś ważnym? Jeśli tak, to wezmę
   sobie te kilka punktów, czy to jako rodzic, czy to jako chrzestny,
   naprawdę do serca. Jeśli nie, to może lepiej poczekać z chrztem, aż
   rodzice zrozumieją po co w ogóle udziela się chrztu świętego.