Montichiari – historia oraz orędzia z 13.06.1947-30.1.1975 | Vox Domini

Objawienia miały miejsce w 1947 i 1966 r. Maryja przedstawiła się w nich jako Mistyczna Róża i Matka Kościoła. Na swych białych szatach miała trzy róże: białą, czerwoną i żółtą, symbolizujące modlitwę, pokutę i cierpienie. Podczas drugiego objawienia Maryja wskazała Pierinie źródło wody w miejscowości Fontanelle koło Brescii jako miejsce oczyszczenia i źródło łask.

«PŁONĘ Z MIŁOŚCI I PRAGNIENIA, ABY URATOWAĆ ŚWIAT!»

Symbolika trzech róż:

biała: duch modlitwy,
czerwona: duch wynagradzania i gotowości do ofiar,
złota: duch pokuty.

W Sercu mojego Boskiego Syna Jezusa Chrystusa nic nie ginie. Także dzieła miłości bliźniego są modlitwą. Prawdziwa miłość bliźniego jest także prawdziwą miłością Boga. O, gdyby dzieci tej ziemi mogły zrozumieć prawdziwą miłość Boga! Jakiż pokój panowałby na świecie, gdyby istniała prawdziwa miłość bliźniego! Ale zamiast tego obraża się Pana ciężkim grzechem! Obecnie nadszedł czas, kiedy człowiek nawet ponad samego Boga chce być wywyższony i żyje w bezbożnictwie i pogaństwie. To jest prawdziwe nieszczęście, które dotyka większą część ludzi z ich błędnymi zapatrywaniami, które rozprzestrzeniają się po całym świecie, a przy tym tak wielu ludzi ginie.

Te słowa mówiła Matka Boża z wyrazem przygnębienia na twarzy. Po chwili oblicze Matki Bożej stało się radośniejsze, gdy mówiła dalej:

Objawienia w Montichiari-Fontanelle (rosemaria.pl)

Ale są ciche, ukryte dusze ofiarne, modlące się i wynagradzające, które jeszcze wciąż przywołują na ziemię zmiłowanie Pana. Ja już tak wiele razy się wstawiałam, aby przynieść wam objawienie miłości. Lecz ludzie pozostają głusi na najgorętszą prośbę Serca tej ich Matki.

Objawienia w Montichiari-Fontanelle (rosemaria.pl)

W roku 1853 w dniu 25 sierpnia ja Daniel Latussek Biskup Diany , sufragan diecezji wrocławskiej ten ołtarz konsekrowałem i relikwie świętych męczenników Benedykta i Wincentego w nim złożyłem.

W tygodniu zostały odkryte kolejne relikwie świętych męczenników wraz  z certytikatem i pieczęciami. Pod tabernakulum na drewianej płycie pod opieczętowanym certyfikatem znajduja się relikwie św. Wincentego i Benedykta. Przetłumaczony z łaciny napis informuje, że- W roku 1853 w dniu 25 sierpnia ja Daniel Latussek Biskup Diany , sufragan diecezji wrocławskiej ten ołtarz konsekrowałem i relikwie świętych męczenników Benedykta i Wincentego w nim złożyłem.

Św. Wincenty urodził się w hiszpańskim mieście Huesca w znanej rzymskiej rodzinie. Już w młodym wieku wykazywał się głęboką znajomością Pisma Świętego i wielką pobożnością. Z tego powodu biskup Waleriusz mianował go archidiakonem i kaznodzieją w Saragossie. Powierzono mu opiekę nad ubogimi oraz zarządzanie dobrami diecezji. W czasie prześladowań chrześcijan za cesarza Dioklecjana został poddany torturom, aby wyrzekł się wiary, a także wydał dobra kościelne. Najpierw go uwięziono, a następnie skazano na śmierć przez ukrzyżowanie. W cudowny sposób uratowany od śmierci na krzyżu, został żywcem upieczony na żelaznym ruszcie, nie wydając w tym czasie ani jednego słowa. Miało to miejsce w Walencji 22 stycznia 304 roku. W późniejszym okresie relikwie świętego przeniesiono do Rzymu. Jego męstwo i silna wiara szybko znalazły uznanie i rozgłos. Św. Augustyn powiedział o nim: „Wincenty czczony jest wszędzie, gdzie rozciąga się imperium rzymskie i gdzie dociera chrześcijańskie imię.” Jego kult początkowo żywy w Hiszpanii i Francji w średniowieczu rozciągnął się na całą Europę.
Św. Wincenty, męczennik z Saragossy jest patronem leśników, drwali i rolników.

Jego relikwie trafiły do Przemyśla w XV wieku przywiezione przez jakąś pobożną kobietę. Złożone zostały w kościele ojców franciszkanów, gdzie są przechowywane do dzisiaj, a św. Wincenty ma swój ołtarz.
Kościół czci Św . Wincentego w dniu 22 stycznia.

Andrzej Świerad żył w początkach XI wieku. Według tradycji pochodził z południowej Polski. Wstąpił do benedyktyńskiego klasztoru św. Hipolita na górze Zabor koło Nitry. Po jakimś czasie przeniósł się na pustelnię w pobliżu klasztoru, gdzie zasłynął z surowej pokuty. Zmarł około roku 1030-1034. Benedykt, towarzysz i uczeń św. Andrzeja, mnich z tego samego klasztoru św. Hipolita, pozostał nadal w pustelni po śmierci mistrza i prowadził również surowe życie. Trzy lata później został zamordowany przez zbójców. Relikwie obydwu świętych spoczywają w Katedra św. Emmerama w Nitrze na Słowacji.

Andrzej i Benedykt są pierwszymi Polakami, wyniesionymi do chwały ołtarzy (1083) po polskich kamedułach z eremu międzyrzeckiego: Izaaku, Mateuszu i Kryspinie, kanonizowanych przez papieża Jana XVIII (1004-1009).

13 lipca – wspomnienie

Wczoraj( 24.02.2024) w kościele św. Jacka w Legnicy odbył się wielkopostny dzień skupienia nadzwyczajnych szafarzy Komunii św. Do sanktuarium przybyli panowie oraz siostry, którzy wspomagają duszpasterzy w rozdzielaniu Ciała Pańskiego i roznoszeniu go np. do chorych czy osób w podeszłym wieku.

Był czas na wspólną modlitwę, adorację Najświętszego Sakramentu oraz indywidualną spowiedź. Ks. Tomasz Krauze, duszpasterz odpowiedzialny za formację szafarzy, wygłosił konferencję.

Podczas Mszy św. sprawowanej w południe biskup legnicki Andrzej Siemieniewski ustanowił 17 nowych szafarzy- w tym Stanisława Grabarczyka i Dariusza Sędłaka naszych parafian, którzy będą pełnić swoja posługę we wspólnotach parafialnych. W tym gronie była też siostra zakonna ze Zgromadzenia Służebnic Przenajświętszej Krwi posługująca w Zgorzelcu.

     Podczas demontażu ołtarza w kaplicy w roku 2021 zauważono płytę z kamienia i drewna z opieczętowaną kartką z łacińskim napisem. Początkowo przechowywano ją na plebanii a od czwartku jest w kościele.

Z pomocą brata Bartłomieja Duszyńskiego Benedyktyna z Nursji , który w lipcu przez kilka dni przebywał na urlopie w rodzinnym domu  odczytano napis: 

• W roku 1867 dnia 8 listopada ja Adrian Włodarski Biskup, sufragan i kanonik wrocławski ten ołtarz portalowy poświęciłem i relikwie świętych  męczenników Adaukta i Jucunda w nim złożyłem.

       Adaukt, męczennik za cesarzy Dioklecjana i Maksymiliana, ścięty razem ze św. Feliksem prezbiterem w r. 305 na Via Ostia nieopodal bazyliki św. Pawła za murami. Św. Adaukt widząc prowadzonego na ścięcie św. Feliksa prezbitera przyłączył się do niego wydając się jako chrześcijanin i wyznając wiarę. Jako że imię jego było nieznane świadkom męczeństwa został on przez nich nazwany Adauctus (łac.) co znaczy wzbogacony (o koronę męczeństwa). Tyle skromna wzmianka w Martyrologium Rzymskim z dnia 30 sierpnia.

Drugi święty to Jucundus (łac.). Rzymski żołnierz i męczennik zabity za Dioklecjana ok. 250 roku.

        Święty Jukundus nawrócony i zachwycony wiarą chrześcijańską nie mógł oddać boskiej czci cesarzowi, dlatego został zabity przez ścięcie mieczem. Jego ciało trafiło do  kościoła w Rydzynie w 1777 roku. Ówcześni właściciele miasta Sułkowscy przywieźli je z Rzymu, jako dar od kardynałów zachwyconych planami rozbudowy miasta. Relikwie umieszczone są w ołtarzu głównym kościoła w kryształowej trumnie. Relikwie podczas II Wojny Światowej zostały sprofanowane. Po wojnie relikwie zebrano i złożono w ołtarzu, gdzie znajdują się do dzisiaj.

Rydzyna – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Rydzyna. Położone na Wysoczyźnie Leszczyńskiej, około 8 km od Leszna, przy drodze Poznań-Wrocław, nad Kopanicą. 

Co do Adaukta ciekawa rzeczą jest jego szczególny kult na północ od Alp, także w Polsce. Wiąże się to z podarowaniem relikwii św. Feliksa i Adaukta żonie cesarza Lotara Ermenegardzie przez papieża Leona IV w IX w. Na Wawelu znajdowała się bogata przedromańska kaplica poświęcona tym świętym. Natomiast we Wrocławiu jest piękny XV-wieczny obraz przedstawiający świętych Adaukta i Feliksa razem ze św. Barbarą.

św. Jucundus