Sakrament bierzmowania wraz z chrztem i Eucharystią należy do „sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego”, którego jedność powinna być zachowywana. Należy zatem wyjaśniać wiernym, że przyjęcie tego sakramentu jest konieczne jako dopełnienie łaski chrztu. Istotnie, „przez sakrament bierzmowania (ochrzczeni) jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej”.

1. Bierzmowanie jest to sakrament, w którym Duch św. umacnia chrześcijanina aby wiarę swoją mężnie wyznawał, bronił i według niej żył.

2. W obrzędzie sakramentu bierzmowania należy uwzględnić znak namaszczenia oraz to, co namaszczenie oznacza i wyciska, czyli pieczęć duchową.

Namaszczenie w symbolice biblijnej i starożytnej posiada wielkie bogactwo znaczeniowe. Oliwa jest znakiem obfitości oraz radości; oczyszcza (namaszczenie przed kąpielą i po niej) i czyni elastycznym (namaszczanie atletów, zapaśników); jest znakiem uzdrowienia, ponieważ łagodzi kontuzje i rany; udziela piękna, zdrowia i siły.

3. Przez namaszczenie bierzmowany otrzymuje „znamię”, pieczęć Ducha Świętego. Pieczęć jest symbolem osoby, znakiem jej autorytetu, znakiem posiadania przedmiotu – niegdyś w taki sposób naznaczano żołnierzy pieczęcią ich wodza, a także niewolników pieczęcią ich pana. Pieczęć potwierdza autentyczność aktu prawnego lub dokumentu, ewentualnie zapewnia jego tajność.

4.  Encyklika o Duchu św. Jana Pawła II z 18 maja 1986 Dominum et Vivicantem- Panem i Ożywicielem- : Kościół od początku głosi wiarę w Ducha Świętego jako Ożywiciela, poprzez którego niezgłębiony Trójedyny Bóg udziela  się ludziom               zaszczepiając w nich zadatek życia wiecznego.

5.  Grzech jest to świadome i dobrowolne przekroczenie przykazań Bożych i kościelnych. w rzeczy ważnej – grzech śmiertelny. Nie w pełni świadomie i dobrowolnie- grzech powszedni.

6. Według Jana Pawła II sumienie  jest najtajniejszym ośrodkiem i sanktuarium człowieka, gdzie przebywa on sam z Bogiem.

7. W sumieniu dzięki pomocy Ducha św. człowiek odkrywa prawo, którego sam sobie nie nakłada lecz któremu winien być posłuszny. 

8. Owocem prawego sumienia jest przede wszystkim nazwanie po imieniu dobra i zła.

9. Duch św. pomaga ludzkim sumieniom poznawać prawdę o grzechu a równocześnie uzdalnia do sprawiedliwego życia zgodnego z prawem Bożym.

10.  Duch św. tchnie modlitwę w serce człowieka. Dzięki Duchowi św. modlitwa płynie z serca człowieka pomimo zakazów i prześladowań a nawet wbrew oficjalnym oświadczeniom o areligijnym czy wręcz ateistycznym charakterze życia publicznego. Duch św. jest darem, który przychodzi do ludzkiego serca wraz z modlitwą.

11. Książeczka str. 16- 20.

12. książeczka str. 21

13. książeczka str. 22

14. książeczka str. 30 

Ważnym momentem, który poprzedza celebrację bierzmowania, a równocześnie w pewien sposób do niej należy, jest poświęcenie krzyżma świętego. Dokonuje go dla swej diecezji biskup w Wielki Czwartek podczas Mszy krzyżma świętego. W Kościołach wschodnich poświęcenie to jest zarezerwowane patriarchom.

Przyjmując bierzmowanie, trzeba być w stanie łaski. Należy przystąpić wcześniej do sakramentu pokuty, aby oczyścić się na przyjęcie daru Ducha Świętego. Bardziej intensywna modlitwa powinna przygotować na przyjęcie mocy i łaski Ducha Świętego w duchu uległości i dyspozycyjności.

Przy bierzmowaniu, podobnie jak przy chrzcie, kandydaci powinni poszukiwać pomocy duchowej, wybierając sobie świadka bierzmowania. Zaleca się, żeby był nim ktoś z rodziców chrzestnych, by wyraźnie zaznaczyć jedność obu sakramentów.