W roku 1853 w dniu 25 sierpnia ja Daniel Latussek Biskup Diany , sufragan diecezji wrocławskiej ten ołtarz konsekrowałem i relikwie świętych męczenników Benedykta i Wincentego w nim złożyłem.

W tygodniu zostały odkryte kolejne relikwie świętych męczenników wraz  z certytikatem i pieczęciami. Pod tabernakulum na drewianej płycie pod opieczętowanym certyfikatem znajduja się relikwie św. Wincentego i Benedykta. Przetłumaczony z łaciny napis informuje, że- W roku 1853 w dniu 25 sierpnia ja Daniel Latussek Biskup Diany , sufragan diecezji wrocławskiej ten ołtarz konsekrowałem i relikwie świętych męczenników Benedykta i Wincentego w nim złożyłem.

Św. Wincenty urodził się w hiszpańskim mieście Huesca w znanej rzymskiej rodzinie. Już w młodym wieku wykazywał się głęboką znajomością Pisma Świętego i wielką pobożnością. Z tego powodu biskup Waleriusz mianował go archidiakonem i kaznodzieją w Saragossie. Powierzono mu opiekę nad ubogimi oraz zarządzanie dobrami diecezji. W czasie prześladowań chrześcijan za cesarza Dioklecjana został poddany torturom, aby wyrzekł się wiary, a także wydał dobra kościelne. Najpierw go uwięziono, a następnie skazano na śmierć przez ukrzyżowanie. W cudowny sposób uratowany od śmierci na krzyżu, został żywcem upieczony na żelaznym ruszcie, nie wydając w tym czasie ani jednego słowa. Miało to miejsce w Walencji 22 stycznia 304 roku. W późniejszym okresie relikwie świętego przeniesiono do Rzymu. Jego męstwo i silna wiara szybko znalazły uznanie i rozgłos. Św. Augustyn powiedział o nim: „Wincenty czczony jest wszędzie, gdzie rozciąga się imperium rzymskie i gdzie dociera chrześcijańskie imię.” Jego kult początkowo żywy w Hiszpanii i Francji w średniowieczu rozciągnął się na całą Europę.
Św. Wincenty, męczennik z Saragossy jest patronem leśników, drwali i rolników.

Jego relikwie trafiły do Przemyśla w XV wieku przywiezione przez jakąś pobożną kobietę. Złożone zostały w kościele ojców franciszkanów, gdzie są przechowywane do dzisiaj, a św. Wincenty ma swój ołtarz.
Kościół czci Św . Wincentego w dniu 22 stycznia.

Andrzej Świerad żył w początkach XI wieku. Według tradycji pochodził z południowej Polski. Wstąpił do benedyktyńskiego klasztoru św. Hipolita na górze Zabor koło Nitry. Po jakimś czasie przeniósł się na pustelnię w pobliżu klasztoru, gdzie zasłynął z surowej pokuty. Zmarł około roku 1030-1034. Benedykt, towarzysz i uczeń św. Andrzeja, mnich z tego samego klasztoru św. Hipolita, pozostał nadal w pustelni po śmierci mistrza i prowadził również surowe życie. Trzy lata później został zamordowany przez zbójców. Relikwie obydwu świętych spoczywają w Katedra św. Emmerama w Nitrze na Słowacji.

Andrzej i Benedykt są pierwszymi Polakami, wyniesionymi do chwały ołtarzy (1083) po polskich kamedułach z eremu międzyrzeckiego: Izaaku, Mateuszu i Kryspinie, kanonizowanych przez papieża Jana XVIII (1004-1009).

13 lipca – wspomnienie